|
De mensen in Nepal vieren hun grootste nationale festival, Dashain. Het
15-daagse jaarlijkse godsdienstige feest herdenkt de overwinning van de
Hindoe-godin Durga van een gevreesde demon en symboliseert de overwinning van
goed op kwaad.
Er zijn vele rituelen in de naam van Durga Ma, en speciale potten met heilig
gras worden in speciale potten over het hele land laten groeten, om als zegen te
gebruiken op deze zondag. Deze dag is de tiende en belangrijkste dag van het
festival.
Elk huis waarin Hindoes wonen, is schoongemaakt en gedecoreerd om de godin te
ontvangen. De markten hebben gehesen aangezien de kopers nieuwe kleding en
etenswaren nodig hadden. Duizenden mensen keren terug van de steden naar hun
dorpen om tijd door te brengen met hun familie.
Massaslachting
Maar meer en meer stemmen worden gehoord vragend wat er gebeurt op de
achtste en negende dagen, deze vrijdag en zaterdag, wanneer honderden van
duizenden dieren ritueel geslacht worden als offer voor Durga.
Zichtbaar in de file in Kathmandu tussen alle kopers zijn jongeren met kudden
van geiten over de weg lopen, motorfietsen met levende kippen, bengelend aan de
zijkanten, en vrachtwagens gevuld met buffels afkomstig uit India.
Op vrijdag en zaterdag, en vooral op de nacht daartussen, bekend als Kal Ratri
of 'Donkere Nacht', worden duizenden van deze dieren, zowel schapen als eenden,
geslacht over de natie.
Dieren worden gedood in de kleinste dorpen of in steden als Kathmandu, waar de
binnenplaats van de Taleju tempel, slechts 1 keer per jaar geopend, zal stromend
beëindigen met bloed.
Het zal een feest van vlees opbrengen. Maar men zegt dat het ook een religieuze
betekenis heeft, het doden is een offer om de godin te eren en haar boosheid te
voorkomen in het komende jaar.
De nieuwe andersdenkenden twijfelen aan zowel de schaal als de methoden van het
doden.
Een artikel in de Nepali Times zegt wekelijkd dat de meeste buffels, netals
kleinere dieren, worden onthoofd, maar de grotere worden dood geslagen met een
zware hamer op het voorhoofd.
'Zo'n wreedheid'
Een geëerbiedigde plantkundige, Dr. Tirtha Shrestha - schrijvend voor
dezelfde krant - zegt dat in Bhaktapur, dichtbij Kathmandu, varkens levend
gevild worden en hun kloppende harten geofferd worden aan de tempel, terwijl de
dorpsmensen in een nabijgelegen dorp een levend geit kapot scheuren.
Hij vraagt wat voor mensen plezier hebben in zo'n wreedheid, zelfs suggererend
dat een maatschappij die dieren zo bruut behandelt ook bruut kan zijn tegen
mensen.
'Het onthoofden van een blatende buffel of blèrend geit hoort niet het symbool
te zijn van de Nepalese bevolking,' zegt hij. 'Waarom stellen wij zo'n wreedheid
tentoon, en hoe denkt onze maatschappij hierover?
Dr. Shrestha aanvaardt dat om vlees te eten, dieren gedood moeten worden.
'Maar waarom moeten we ze zo veel pijn opleggen voor we zo doen? Dit is niet
alleen onmenselijk, het is ook tegen de wet in vele landen. Het is moreel
verkeerd om medeschepselen te martelen, onder welke omstandigheden dan ook, maar
om zo te doen in de naam van religie, is een zonde.'
Een andere Nepalese man, Arun Poudel, verzendend een massa e-mail, neemt dit
laatste thema op.
Dierenoffers
Hij zegt dat mensen moeten stoppen met het doden van dieren in de naam van
de gerespecteerde Goden en Godinnen.
'Misschien zullen de godheden binnenkort wel mensenbloed willen,' peinst hij
onverbiddelijk.
Zulke gevoelens zijn aan het verspreiden. Hoewel dierenrechten niet een grote
zorg zijn in Nepal, hield een dierenbeschermingsgroep een rally in de hoofdstad
tegen de jaarlijkse traditie van dierenoffers.
En, sprekend tegen de BBC, een Nepalese journalist die al jarenlang vegetariër
is, zei dat hij zijn bezoek naar zijn dorp uitstelde om het doden te vermijden.
'Ik kan het slachten niet uitstaan,' zei hij. 'Als een geit wordt gedood, ren ik
weg. Toen ik een klein kind was, verstopte ik me de hele dag binnen, of ging ik
naar het bos.'
Hij gelooft dat 1000 dieren in zijn kleine dorp in de heuvels zullen sterven,
waar zekere mannen de hobby hebben om te slachten tijdens Dashain en de dienst
zullen verlenen voor vele huishoudens.
De Kathmandu Post krant rapporteert een andere groep van andersdenkenden. Het
zegt dat 2 hele dorpen in Gorkha, in west-centraal Nepal, al zeker 90 jaar lang
offers hebben gemeden en grotendeels vegetariër zijn geworden aangezien ze in
geen-geweld geloven.
Op dit moment, zijn deze stemmen echter nog steeds weinig en ver te zoeken.
Nepal is een land waar de meeste mensen te arm zijn om regelmatig vlees te eten
en het als een grote traktatie zien. Er is geen strengere traditie van
vegetarisme dan in de buurlanden van India, die ook een Hindoe meerderheid
heeft.
Voorlopig lijkt het erop dat de feestdagen van het verspillen van dierenbloed
zich zullen voortzetten.
|
|
www.panditregister.nl
